شیداترین ترانه شرقی
به یاد محمدحسین
نقدی
شعر
محمدحسین
نقدی
باغی از ستاره و
زیتون
بر پارسنگ ساده
و گل سرخ
بر مرمر سپید.
نامهایشان را
بخوانید!
ـ اینجا واژه ها
در خلوت زلال یادها
با ما سخن می‌گویند
ـ
نه از آسمان
آمدند
نه برخاسته از
اعماق.
همساز آتش و
همزاد رنج
مولود عشق و
زادهٔ باران.
ای ماه!
میهنم
شیداترین ترانه
شرقیست.
ای شوکت شبانه‌های
سکوت!
تن پوش آبی‌ات
را بردار
ما سالهاست بیدار
مانده‌ایم
و با حس دانایی
چشمهایمان
انزوای زمین را
باور نمی‌کنیم.
ای ماه!
ای خواهر صبور بیابان!
پلکهایت را باز
کن.
از قلبهای عریانشان
سهمی برای عشق
مانده‌ست
و برای
استخوانهایشان
جامه‌یی
نخواستند
مگر پیراهنی از
خاک.
میهنم
کودک عاشقیست
که ترانه‌های شیدایی‌اش
را
با واژه‌های
مقتول می‌نویسد
و در بیداری
مرواریدهای مدفونِ باغچه
گردنبند یادهایش
را
بر خنجر انتقام
می‌آویزد.
ای ماه!
همراز خلوت رؤیاهایشان
باش!
نگاه کن!
دانایی بیدار
جهانند
و همسایگان
فروتن زمین.
نامهایشان را
بردار
بر میهنم ببار...
س. ع. نسیم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر