زندانی سیاسی گلرخ ایرایی در نامه ای قدرتمند از زندان اوین آنچه را که اتحاد خطرناک بین به اصطلاح اصلاح طلبان و سلطنت طلبان ایران می خواند، محکوم می کند.

او هر دو جناح را متهم می کند که آگاهانه یا ناخواسته برای حفظ ساختار قدرت اقتدارگرایانه ایران با یکدیگر همکاری می کنند. ایرایی به ویژه از بهاره هدایت، فعال سابق دانشجویی، به دلیل حضور در رسانه های حامی رژیم برای معرفی خود به عنوان جمهوری خواه و در عین حال تمجید از سلطنت پهلوی، انتقاد می کند. ایرایی استدلال می کند که این لفاظی منعکس کننده تلاش گسترده تری برای به حاشیه راندن نیروهای انقلابی با به تصویر کشیدن اپوزیسیون به عنوان اصولاً سلطنت طلب است.
به گفته ایرایی، این اتحاد نشان دهنده تمایل متقابل برای کنترل به جای دموکراسی واقعی است
مبادله او اصلاح طلبان را متهم می کند که در گذشته، به ویژه در دهه 1980، از طریق نفوذشان بر نهادهای امنیتی و قضایی ایران، امکان سرکوب را فراهم کرده اند. او می افزاید که سلطنت طلبان با احیای همان آرمان های سرکوبگرانه و متمرکزی که زمانی توسط مردم ایران طرد شده بود، نوستالژی یک گذشته اقتدارگرا را ترویج می کنند. او مقایسه‌ای آشکار بین «ولایت فقیه» حکومت دینی و «حکومت مطلقه» سلطنت انجام می‌دهد و هشدار می‌دهد که مبادله یک نوع دیکتاتوری با دیگری منجر به رهایی نخواهد شد.
ایرایی همچنین بر همدستی گذشته رژیم شاه در تقویت روحانیون و در عین حال سرکوب خشونت‌آمیز نیروهای مترقی تاکید می‌کند که به نظر او زمینه‌سازی برای ظهور جمهوری اسلامی است. او هشدار می دهد که همسویی با سلطنت طلبان به بهانه وحدت ملی نه تنها نادرست است، بلکه استراتژی رژیم را برای سردرگمی و تفرقه افکنی مخالفان ممکن می سازد.
نامه ایرایی توبیخ گزنده ای برای اردوگاه های اصلاح طلب و سلطنت طلب است و تاکید می کند که تنها نیروهای مستقل و انقلابی متعهد به تغییر واقعی دموکراتیک می توانند عدالت را در ایران به ارمغان بیاورند.
#ایران آزاد2025
#زن_مقاومت_آزادی