خانواده های زندانیان سیاسی بر مزار شهدای قتل عام دهه ۶۰ روز جمعه ۸ شهریور ۹۸. در خاوران حضور پیدا کردند.
هزاران نفر از زندانیان سیاسی محبوس در زندان‌ها که بسیاری از آنها
احکام حبس‌شان رو به پایان بود، با فرمان خمینی و تصمیم کمیته‌ی سه نفره
مرگ که «ابراهیم رئیسی» نیز یکی از اعضای جنایتکار آن کمیته بود، طی
سال‌های انتهایی دهه‌ی شصت در سراسر کشور اعدام شدند و بخشی از اعدام شدگان
در گورستان خاوران به طور گمنام به خاک سپرده شدند.
عفو بین الملل طی
بیانه‌ای در آستانه روز «ناپدیدشدگان اجباری» ۳۰ اوت یا هشت شهریور تاکید
کرد، جهان چشم خود را به روی بحران گسترده ناپدیدشدگان اجباری در ایران
بسته است
عفو بین الملل در این بیانیه خود تصریح کرده است: اعدام هزاران قربانی
در سراسر کشور در جایی ثبت نشده و اجساد هزاران نفر از ناپدیدشدگان در
گورهای دست‌جمعی دفن شده است. با گذشت بیش از ۳۰ سال همچنان مقام‌های ایران
وجود چنین گورهای جمعی را انکار می‌کنند و محل‌های آنها را مشخص نمی‌کنند و
باعث رنج و عذاب بی شمار خانواد‌ه‌های قربانیان می‌شوند که در جستجوی ردی
از عزیزان ناپدیده شده خود هستند.
عفو بین‌الملل ۱۳ آذر ماه پارسال، با انتشار گزارشی
۲۰۰ صفحه‌ای حاوی اسناد و مدارکی از اعدام‌های سال ۶۷ ، از سازمان ملل
خواستار انجام تحقیقاتی جامع و مستقل درباره ابعاد این اعدام‌ها شد. این
نهاد مدافع حقوق بشر می‌گوید اعدام‌های سال ۶۷ مصداق «جنایت علیه بشریت»
است چرا که به گفته عفو بین‌الملل، این اعدام‌ها با فتوای روح‌الله خمینی،
رهبر وقت رژیم جمهوری اسلامی ایران و به صورت «فراقضایی، بدون طی روند
دادرسی عادلانه و قانونی» انجام شده است.
محل دفن اکثر اعدام شدگان معلوم نیست، ولی طی سال‌های اخیر تخریب برخی
از گورهای جمعی اعدام های سال ۱۳۶۷ در تعدادی از شهرهای ایران در رسانه‌ها
مطرح شد.
فیلیپ لوتر، مدیر بخش تحقیقات و امور حقوقی خاورمیانه و شمال آفریقای
عفو بین‌الملل گفته است: خانواده های کسانی که عزیزانشان در قتل عام
زندان‌ها در سال ۱۳۶۷ مخفیانه اعدام شدند ، همچنان در کابوس زندگی می‌کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر