رای مثبت رژیم ایران به
قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل، که در آن واژه «دو دولت» قید شده، نه غیر عادی بود
و نه آن گونه برخی عادت دارند آب «توبه» بر سر رژیم بریزند، در راهبرد ولایت خامنه
ای، حزب الله، حماس و... برای نابودی اسرائیل تغییری به وجود نیاورده است.
این رای از نوع «نرمش
قهرمانانه» و شامل همان حُکمی می شود که فُقَها و از جمله آخوند مکارم شیرازی به
آن تحت عنوان «اکل میته (خوردن مردار) در حالت اضطرار» نه فقط «حرام» نیست که
«لازم» هم هست، تاکید می کند.
سوالهای اساسی پیرامون
جدال «اسرائیل – فلسطین» همان سوالهای پیشین است:
- آیا نابودی فلسطین به
شمول حماس یا نابودی اسرائیل یک راهبرد «اصولی، واقعی و شدنی» است؟
- آیا راه حلی جز اجرای
قطعنامه ۲۴۲ شورای امنیت که در ۲۲ نوامبر ۱۹۶۷ میلادی (۱ آذر ۱۳۴۶ خورشیدی) به اتفاق آراء
تصویب شد، وجود دارد؟
بر طبق این قطعنامه
اسرائیل باید به اشغال سرزمینهای فلسطین پایان دهد.
- کدام دولتها و نیروهای سیاسی
با راه حل «دو دولت» مخالف و در راه تحقق آن کارشکنی می کنند؟
به گُمانم چگونه پاسخ
دادن به این سوالها جایگاه طرفداران صلح یا جنگ را مشخص می کند. تاکید می کنم که
کشتار غیر نظامیان در دو طرف جدال، و اکنون کشتار مردم غزه، نفرت آور و محکوم
است.... مهدی سامع/ سه شنبه ۹ آبان ۱۴۰۲ - ۳۱ اکتبر ۲۰۲۳
#نبرد_خلق
#جنگ_خبر
#رادیو_پیشگام
#گفتار_هفتگی
#ایران_نبرد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر