من نمی‌اندیشم جز به میدان نبرد
نیمه‌شب ۲۵خرداد ۱۳۵۲، انقلاب ایران، یکی از
رهبران برجسته تاریخ معاصر خود را از دست داد. مجاهد کبیر رضا رضایی پس از نبردی
حماسی با مزدوران دشمن به خاک افتاد ولی خاطره غرورانگیز قهرمانی‌هایش برای همیشه
ره‌توشه انقلابیون گردید. مبارزه کردن در شرایطی که جز یأس تبلیغ نمی‌شود و قدرت
حاکم، کوس جاودانگی و ثبات حاکمیتش را در سراسر میهن به‌صدا درآورده و همه‌جا را
نا‌امیدی فراگرفته، کار پیشتازان طریق آزادی است و مجاهد کبیر رضا رضایی یکی از
آنان بود.
رضای قهرمان که در جریان
یک حادثه تصادفی، در محل استقرار خود در خانه‌یی در خیابان غیاثی(جنوب‌شرقی تهران)
توسط ساواک مورد حمله قرار گرفت، از طبقه دوم ساختمان به پایین پرید و با این‌که
پایش شکسته بود، برای شکستن حلقه محاصره، با مزدوران ساواک درگیر شد...
#رویداد_تاریخ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر