در حقیقت، این اوباش نه دغدغه‌ی
آزادی دارند و نه اندیشه‌ای برای ایران. آزادی برایشان صرفاً نقابی است برای پنهان‌سازی
همان انگیزه‌های دیرینه: بازگشت به ساختار استبدادی و تسلط بر منابع کشور. شعارهایشان
درباره‌ی "آینده ایران" چیزی جز ترجیع‌بند تکراری یک مشت قدرت‌طلب بی‌خلاقیت
نیست که تمام آمال و آرزوهایشان در چارچوب قصرها و تاج‌های پوسیده گذشته خلاصه می‌شود.
این عطش حقیرانه برای قدرت، نشان‌دهنده‌ی
فاصله عمیق این افراد با واقعیت‌های مبارزه و خواست واقعی مردم ایران است؛ مردمی
که نه به شاه مستبد دیروز نیاز دارند و نه به ستمگران عمامه به‌سر امروز، بلکه به
ساختن نظمی نوین و رهایی از هر نوع استبداد، چه با عمامه و چه با تاج.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر