«تاریخ ایران در سَده اَخیر صَحنه تکرار یک
نمایش فُرومایه بوده است: بازتولید استبداد در لباسِ آزادی. هر بار که جامعه به
آستانه تحولاتِ سرنوشت ساز میرسد، نیروهای رنگارنگِ طبقاتِ حاکم و مُتَحدینِ بین
المللی شان، «نِقابی نو» بر چهره کُهنه میزنند تا خشم توده مردم را به کانال بی خطر
بریزند و تحولات انقلابی را از مَسیرش بِرُبایَند و به مَسْلَخ گاه بِبَرند. پنجاه
و هفت، پَرده نخست بود: خمینی را با عمامه و نعلین و خرافه و عکس در ماه، تراژدی
حکومت اسلامی را به نام رهایی به مردم فروختند. انقلاب را اسلامی و خمینی را رهبر
انقلاب قلمداد کردند. امروز از قرار پرده دوم را گشودهاند: «مَضْحَکِه ای» با
کِراوات و حساب بانکی غربی و ابزار و اِبتکارات موساد و سَرسِپُردگیِ رضا پهلوی؛
همان نمایش، این بار با «گِریمِ بَراق» و
«بوی دلار»
اما رضا پهلوی همان خمینی بی روح
است؛ بی ریشه، بی پشتوانه مردمی، اما تا دندان مسلح به تبلیغات و پول و لشگری از
اوباش. هدف یکی است: خَفِه کردن انقلاب از پایین و تضمین تداوم نظم استثمار گرایانه
سرمایه داری حاکم.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر