آن روز که سوز سرمای پاییزی فرا رسید
خبر از آمدن زمستانی می‌داد که در آن درختان سبز، آن نشانه‌های حیات، دسته‌دسته
قتل‌عام می‌شدند.
بیچاره حاکمان زمستان، هر روز که می‌گذشت
در هراس از بهار جوانه‌ها را می‌کشتند.
اما هم‌چنان رویش جوانه‌ها هیمنه
زمستان را در هم می‌شکست و سر انجام بهار!
بهار این مرگ قطعی زمستان فرا می‌رسد
و زمین پر می‌شود از جوانه‌هایی که هر کدام گل سرخی خواهند شد، به یاد شهیدان.
و میهن آزاد شده‌مان را رها خواهیم
دید از شیخ و شاه.
نوروز ۱۴۰۴
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر