۱۴۰۴ مهر ۱۴, دوشنبه

رضا پهلوی دقیقاً همان اشتباهی را تکرار می‌کند که پدربزرگش در اواخر جنگ جهانی دوم مرتکب شد؛ یعنی آویزان شدن به قدرتی که در سراشیبی سقوط است.

 

رضاشاه فکر می‌کرد اگر به آلمان هیتلری تکیه کند، در صف پیروز ایستاده است. اما نتیجه آن ساده‌لوحی، اشغال ایران در سال ۱۳۲۰ و تبعید خودش بود.

امروز هم رضا پهلوی همان خطا را با شکل جدیدش تکرار می‌کند؛ با این تفاوت که این بار به اسرائیلِ درگیر نسل‌کشی در غزه تکیه زده است. او خیال می‌کند مشروعیت از تل‌آویو صادر می‌شود، در حالی‌که اسرائیل پس از فجایع غزه، در افکار عمومی جهان و حتی دولتهای غربی در کانون انزوا و موقعیت نفرت قرار گرفته است.

کسی که آینده‌ی خود را به ارابه‌ی فرسوده‌ی قدرت‌هایی می‌بندد که مشروعیت‌شان در حال فروپاشی است، عملاً همان مسیر شکست تاریخی پدربزرگش را دنبال می‌کند؛ با این تفاوت که این بار تاریخ تکرار نمی‌شود، بلکه به شکل تراژیک‌تر و بی‌اعتبارتری بازنمایی می‌شود.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر