سخنرانی خانم #مریم_رجوی در کنفرانس «چهار دهه جنایت علیه بشریت و مصونیت از مجازات» در سی و پنجمین سالگرد #قتل‌_عام۶۷ وقتی از آنها خواسته شد میان دست‌برداشتن از آرمان مجاهدین و طناب دار یکی را انتخاب کنند، آنها یک به‌یک آگاهانه، هوشیارانه و با سربلندی، دومی را برگزیدند. یعنی آرمانشان را. سپس در راهروهای اعدام، بنا به اعتراف دژخیمان، با فریاد مرگ بر خمینی، سلام بر آزادی و درود بر مسعود به‌سوی سرنوشت رفتند بنا بر همه گزارشها بیش از ۹۰درصد اعدامها از مجاهدین بوده که از ۸سال قبل از قتل‌عام، آخوندهای ارشد رژیم می‌گفتند: به فرمان خمینی، آنها هیچ‌گونه احترام جانی و مالی ندارند خمینی، مجاهدین را تهدید موجودیت مذهبی و سیاسی رژیمش می‌دید، زیرا تفسیر ارتجاعی او از اسلام را رد کردند و دیکتاتوری ولایت فقیه را نپذیرفتند. چون معتقد بودند اسلام دین آزادی و برابری است. سال‌ها بعد از قتل‌عام، آخوند رئیسی، رئیس‌جمهور فعلی رژیم گفت هر کس که منتسب به این سازمان باشد یعنی این آرمان را داشته باشد محکوم به اعدام است. چهار سال پیش مصطفی پورمحمدی عضو هیأت مرگ در قتل‌عام ۶۷ و وزیر کشور و وزیر دادگستری پیشین رژیم گفت: «ما هنوز حسابمان را با مجاهدین تصفیه نکرده‌ایم». امروز، بعد از گذشت ۳۵سال، نظریه‌پردازان رژیم می‌گویند: «ما باید این را بدانیم که مسأله مجاهدین‌خلق مسأله روز ماست» و می‌گویند: «باید کاری کنیم که جوانان نسل امروز به‌دنبال پیوستن به سازمان نباشند». خمینی و رژیمش در بستن راه مقاومت و قیام شکست خوردند و نتوانستند اجبار و تیره‌روزی را سرنوشت ابدی مردم ایران کنند. حالا این فرزندان رشید ایران‌اند که به‌قول مسعود «سرنوشت ایران را با قیام در میدان فدا و مجاهدت» می‌نویسند. قتل‌عام‌شدگان ۶۷ که با مارش خونین به‌سوی سالنهای دار رفتند، نوری پیشاپیش صفوف قیام‌کنندگان برای آزادی هستند. امروز جنبش دادخواهی، شعله‌های خون آنها را فروزان می‌کند و نسلی را که در امتداد آن شهیدان به‌پا خاسته به‌سوی قیام و سرنگونی هدایت می‌کند. جنبش دادخواهی جنبشی است که در آن خونهای سربداران ۶۷، ۱۵۰۰شهید قیام ۹۸ و ۷۵۰شهید قیام ۱۴۰۱ دائماً در جوش و خروش است و مردم را به ایستادگی و قیام و نبرد برمی‌انگیزد. و جنبشی است تا سرنگونی رژیم آخوندی. روز آزادی مردم ایران، در پرتو مبارزه و ایستادگی نسل‌های فداکار و شجاع ایران، مثل طلوع قطعی خورشید از راه می‌رسد