خامنه‌‌ ای، بازنده راهبردی ۱۷ مهر, ۱۴۰۲

خامنه‌‌ ای و لقمه گنده‌تر از دهانش

خامنه‌‌ ای هم مانند شرایط پایان جنگ ضد میهنی خمینی، بعد از قیام ۱۴۰۱ که بطور واقعی سرنگونی خودش و حکومتش را به چشم دید و بعد از آنهم هر لحظه و هر ثانیه در وحشت و انتظار قیام بعدی به سر می‌برد، با حمله به اسرائیل خواست صدور بحران و جنگ افروزی خارج از مرزهای ایران بکند تا مجبور نباشد بازهم در خیابان‌های شهرهای ایران با دشمن اصلی و سرنگون کننده‌اش یعنی مردم ایران و مقاومت سازمان یافته مردم ایران بجنگد.

به همین دلیل دست به این حماقت بزرگ زده و راهی را که امام ملعونش رفته بود و مجبور به سرکشیدن جام زهر شده بود رفت. ولی نه خامنه‌‌ ای ، خمینی است و نه تعادل قوا بین مردم ومقاومت مردم ایران مانند گذشته است.

رئیسی بعد از حمله نیروهای نیابتی رژیم به اسرائیل گفت: حقیقتا این پیروزی رو باید به مردم فلسطین و به امت اسلامی تبریک گفت.

در‌حالی که مردم فلسطین الان زیر بمباران هستند این مردک دارد اعلام پیروزی می‌کند و تبریک می‌گوید. آیا اینها دلشان برای فلسطین و مردم فلسطین سوخته؟

آخوند فلاحی هم گفت: ما برای امنیت ملیمون باید محکم وایسیم برنامه ریزی کنیم، حتی کمک‌های مادی هم بکنیم. باید پیش‌دستی کرد و این رژیم رو از صحنه روزگار محو کرد. 

در همین زمینه

شکست سیاست منطقه‌ یی خامنه‌ای و روی آوردن به تهدید و تروریسم

پس معلوم می‌شود که فلسطین و قدس بهانه‌ است، اینها دنبال امنیت خودشان یعنی حفظ نظام هستند.حالا کی امنیت این رژیم را تهدید می‌کند؟ کسانی که می‌خواهند سرنگونش کنند. مردم ایران که گفتند: خامنه‌‌ ای ضحاک می‌کشیمت زیرخاک

خامنه‌‌ ای برای خنثی کردن همین تهدید است که جنگ افروزی می‌کند اما سخت در اشتباه است، این همان مسیر خمینی است که میخواست تا رفع فتنه از عالم بجنگد و گفت: جنگ جنگ تا رفع فتنه از عالم

اما چون لقمه گنده‌تر از دهانش بود، مجبور شد غلط کردم بگوید و بالا بیاورد. خامنه‌‌ ای هم با این جنگ‌افروزی لقمه گنده‌تر از دهانش برداشته که خفه‌ا‌ش می‌کند.