نرگس محمدی: مانند
مادر موسی فرزندانم را از شر ظالم به رود نیل سپردم
دوقلوهای ۸ساله نرگس محمدی و تقی رحمانی فعالان مدنی و
سیاسی پس از تحمل سال‌ها رنج دوری از پدر و مادر ایران را ترک کردند تا به پدرشان بپیوندند.
نرگس محمدی در نامه‌ای آزارهای وارده بر فرزندانش در ۸ سال اخیر را شرح داده است
نرگس محمدی، نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر، از موسسان
کمپین لگام (لغو گام به گام اعدام) و عضو شورای فعالان صلح با انتشار رنج‌نامه‌ای از داخل زندان اذیت‌ها و آزارهای هشت سال گذشته بر خود و فرزندانش را شرح داده است.
این فعال مدنی که از سال ۱۳۸۸ بارها بازداشت شده، در حال حاضر در زندان به سر می‌برد تا محکومیت شش ساله‌اش را بگذراند. همسر او تقی رحمانی از فعالان ملی مذهبی سال ۱۳۹۰ با تشدید فشارها مجبور به ترک ایران شد و هم اکنون در کشور فرانسه زندگی می‌کند.
خانم محمدی در نامه‌اش نوشته است: «دی‌ماه سال ۱۳۸۷ دفتر کانون مدافعان حقوق بشر پلمب شد و وزارت اطلاعات به صراحت استعفای [من] از کانون مدافعان حقوق بشر و شورای ملی صلح را مطرح کرد و تهدید کرد که در غیر این صورت "محرومیت‌ها" شروع خواهد شد.»
پس از انتخابات سال ۱۳۸۸ و راهپیمایی ۲۵ خرداد همان سال، نرگس محمدی با تماس تلفنی بازجویش تهدید به بازداشت می‌شود. به او گفته می‌شود که باید از تهران خارج شود. او با فرزندانش به مشهد می‌رود. آبان ماه همان سال این فعال مدنی از محل کارش اخراج می‌شود.
خانم محمدی پس از اخراج به منزل مادر همسرش در قزوین می‌رود اما آنجا هم اطلاعات قزوین او را احضار و تهدید به بازداشت می‌کند. نرگس محمدی بار دیگر بار سفر می‌بندد و این بار به زنجان نزد پدرش می‌رود. (دويچه وله فارسي29تير94)
او در نامه‌اش می‌نویسد: «پدرم را که ۷۵ سال داشت احضار کردند. فشار خون پدرم بالا رفته بود. پدرم با حرص می‌گفت به آنها گفتم نرگس دختر من و فرزندانش نوه‌های من هستند. چرا فکر می‌کنید نباید او را به خانه‌ام راه بدهم؟ پدرم به دلیل مشکل قلبی و فشار خون با وضعیت نامناسبی به خانه بازگشته بود. شعبه ۴ بازپرسی دادگاه انقلاب احضارم کرد. اتهام من عضویت در کانون مدافعان حقوق بشر بود.»
این فعال مدنی که از سال ۱۳۸۸ بارها بازداشت شده، در حال حاضر در زندان به سر می‌برد تا محکومیت شش ساله‌اش را بگذراند. همسر او تقی رحمانی از فعالان ملی مذهبی سال ۱۳۹۰ با تشدید فشارها مجبور به ترک ایران شد و هم اکنون در کشور فرانسه زندگی می‌کند.
خانم محمدی در نامه‌اش نوشته است: «دی‌ماه سال ۱۳۸۷ دفتر کانون مدافعان حقوق بشر پلمب شد و وزارت اطلاعات به صراحت استعفای [من] از کانون مدافعان حقوق بشر و شورای ملی صلح را مطرح کرد و تهدید کرد که در غیر این صورت "محرومیت‌ها" شروع خواهد شد.»
پس از انتخابات سال ۱۳۸۸ و راهپیمایی ۲۵ خرداد همان سال، نرگس محمدی با تماس تلفنی بازجویش تهدید به بازداشت می‌شود. به او گفته می‌شود که باید از تهران خارج شود. او با فرزندانش به مشهد می‌رود. آبان ماه همان سال این فعال مدنی از محل کارش اخراج می‌شود.
خانم محمدی پس از اخراج به منزل مادر همسرش در قزوین می‌رود اما آنجا هم اطلاعات قزوین او را احضار و تهدید به بازداشت می‌کند. نرگس محمدی بار دیگر بار سفر می‌بندد و این بار به زنجان نزد پدرش می‌رود. (دويچه وله فارسي29تير94)
او در نامه‌اش می‌نویسد: «پدرم را که ۷۵ سال داشت احضار کردند. فشار خون پدرم بالا رفته بود. پدرم با حرص می‌گفت به آنها گفتم نرگس دختر من و فرزندانش نوه‌های من هستند. چرا فکر می‌کنید نباید او را به خانه‌ام راه بدهم؟ پدرم به دلیل مشکل قلبی و فشار خون با وضعیت نامناسبی به خانه بازگشته بود. شعبه ۴ بازپرسی دادگاه انقلاب احضارم کرد. اتهام من عضویت در کانون مدافعان حقوق بشر بود.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر