جمهوری اسلامی در طول این سالها تنها بدنها
را نکشته، که با تحمیل ترس و سکوت، امکانِ بودن را در ما کشته است، هر غیبت ادامهی
همین مرگ است. به بروکسل میروم تا از همدستی جدا شوم، تا بودنم در کنار آنانی که
ایستادهاند معنا یابد. این گردهمایی سیاست نیست، که بیداری است، لحظهای که انسان
درمییابد حقیقت نه در کلمات قدرت، که در بدنهای ایستاده زنده است. بروکسل برای من
مواجههای با خویشتن است، جایی که بودن تنها در کنار آنهایی که ایستادند امکان
دارد. بروكسل نفی است، نفی جمهوری اسلامی، نفی پروژهی حذف و نفی سکوتی که ما را
در گور جمعی نگه داشته است.
۱۴۰۴ مرداد ۲۸, سهشنبه
فیس بوک عادل عبیات ۱۸ اوت ۲۰۲۵: بروکسل مکان نیست، که لحظه است، لحظهای که در آن وجود به مرز انتخاب پرتاب میشود، یا خاموشی و همدستی با حذف، یا ایستادن در کنار آنانی که ایستادهاند.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر